*امیدآفرینی کار لحظه‌ای نیست، یک فرآیند است و باید برای آن برنامه‌ریزی و طراحی کرد. برای آن پلن تعریف می‎کنند. در این زمینه وعده‌هایی را می‌دهند، در اجرای وعده‌ها تلاش می‌کنند، مدیرانی را انتخاب می‌کنند، جهت و مسیر را تعیین می‌کنند و برای رسیدن به یک مقصد مشخص پیش می‌روند.

*اینکه شما وسط یک بیابان لم‌یزرع بخواهید امیدآفرینی کنید و بگویید اینجا فردا به یک مرتع بزرگ و یک مزرعه و باغ تبدیل خواهد شد، امکان‌پذیر نیست و کسی آن را جدی نمی‎گیرد.

*امیدآفرینی از سوی دولت می‎توانست چنین فرآیندی باشد که وعده‌هایی که آقای رئیسی در ابتدای سال مطرح می‎ کرد تا امروز به نتیجه می‎رسید و مردم ثمرات آن را می‎چیدند

*قرار بود سالی یک میلیون مسکن ساخته شود، این‌گونه نباشد که بعد از ۳۰ماه متوجه شویم هنوز ۲۰۰هزار مسکن هم ساخته نشده است. قرار بود که سالی یک میلیون شغل ایجاد شود، اینگونه نباشد که الان خالص مشاغل ایجادشده حتی به قبل از کرونا هم نرسد و حتی از آن پایین‌تر باشد. وعده و امید داده شد که تورم نصف و حتی تک‌رقمی می‌شود که الان به ۴۰درصدرسیده.

*دولت باید از همان موقع که وعده داد، امیدآفرینی می‌کرد تا به امروز به نتیجه می‌رسیدیم. اما امیدآفرینی الان و برای این انتخابات و به قصد افزایش مشارکت از هر دولت و شخصی قابل باور باشد، با رویه‎ ای که از دولت دیده ‎ایم از سوی آقای رئیسی قابل‌باور نیست. دولتی که هیچ‌کدام از وعده‌هایش محقق نشده است، دستور امیدآفرینی‎ اش چه نتیجه‎ ای می‎ خواهد در بر داشته باشد. اما اینکه ایشان مانند قبل بخواهد شعار دهد و چنان رفتار کند که در جهت پیاده کردن نظرات رهبری در انتخابات اقدام می‌کند، به نتیجه نخواهد رسید و صرفاً نتیجه این ادعا احتمالاً نمره منفی دیگری به کارنامه آقای رئیسی اضافه خواهد شد.