آمریکا اخیراً به متحدانش هشدار داده که چین در حال تقویت حمایت خود از روسیه است. این هشدار آمریکا در حالی مطرح می‌شود که با آنکه دچار مشکل مالی وخیمی شده، همچنان به تسلیح اوکراین در برابر روسیه ادامه می‌دهد.
گسترش ناتو به سمت شرق علت اصلی بحران اوکراین است. آمریکا سالهاست که به طور علنی اوکراین را تسلیح کرده در حالی که چین فعالانه برای پیشبرد مذاکرات صلح تلاش می‌کند اما اکنون آمریکا مدعی است که تجارت عادی بین چین و روسیه چیز خوبی نیست. این بسیار مضحک است.
ناتو باید پس از جنگ سرد منحل می‌شد، اما اکنون به عنوان ابزاری برای حفظ هژمونی آمریکا باقی مانده است. این ماهیت موضوع است اما دولت بایدن به هیچ وجه این نوع ماهیت را لو نمی‌دهد و وقتی از متحدانش خواست از اوکراین حمایت کنند، شعار بسیار فریبنده «دفاع از ارزش دموکراتیک» را سر داد.
آمریکا برای نشان دادن این «ارزش دموکراتیک» سه دوره «نشست سران دموکراسی» را برگزار کرده است که آخرین دوره‌اش در کره جنوبی برگزار شد. لازم به ذکر است این اخیر نشست دقیقا مصادف با بیست و یکمین سالگرد حمله آمریکا به عراق بود.
این نوع «ارزش دموکراتیک» ظاهرا بسیار نرم و لطیف دارد اما کاملاً قهری است، زیرا لزوما باید ارزش دموکراتیک تعریف شده توسط آمریکا باشد. بنابراین، نشست سران دموکراسی ظاهرا مانند یک مهمانی بزرگ کشورهای «دموکراتیک» به نظر می‌رسد، اما در واقع ابزار آمریکا برای تجزیه جهان و ایجاد تقابل بلوکی است.
ایالات متحده سعی می‌کند به عنوان رهبر جهان شناخته شود اما، در مواجهه با چالش‌های مشترک بین‌المللی، این نقش خود را فراموش می‌کند و به دنبال منافع هژمونیک خود است.
برای مثال مقابله با تغییرات آب و هوایی را در نظر بگیرید. در حالی که جهان برای مقابله با این تهدید پیش روی کل بشریت تلاش می‌کند، آمریکا که بزرگترین تولید کننده آلودگی هوا در تاریخ بشر است، همچنان از امضاء معاهدات زیست‌محیطی چندجانبه اصلی جهان خودداری می‌کند و اجرای تعهدات خود برای ارائه کمک‌های مالی و فنی به کشورهای در حال توسعه را به تاخیر انداخته است.
درگیری دلخراش در غزه نمونه بارز دیگری دال بر این موضوع است. واشنگتن بارها پیش نویس قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را به دلیل منافع ژئوپلیتیکی وتو کرده در حالیکه این پیش نویس‌های در صورت تصویب شدن می‌توانست بن بس در غزه را بشکند و کمک‌های بشردوستانه را به غزه سرازیر کند.
ذهنیت «اول آمریکا» در زمینه‌های مالی و اقتصادی نیز مشهود است. ایالات متحده از دنیا برای ارضای طمع هژمونیک خود استفاده کرده و به برداشت ثروت کشورهای جهان از طریق هژمونی دلاری ادامه می‌دهد.
همانطور که «جفری ساکس»، اقتصاددان آمریکایی گفته، اعتبار آمریکا ورشکسته است. جهان خسته از هژمونی آمریکاست و اگر ایالات متحده می‌خواهد یک رهبر واقعی جهان باشد، دستکم باید اقدامات مسئولانه را شروع کند.
