ماشاالله شمس الواعظین، تحلیلگر سیاسی گفت: آیت‌الله خمینی هر چند بسیار رادیکال بود وقتی قدرت را در دست می‌گیرند، چهرهای منعطف‌تر از خود نشان می‌دهند. همین آیت‌الله خمینی وقتی موقعیت رهبری یک انقلاب فراگیر جهانی در قرن بیستم را به دست می‌گیرد، مرحوم بازرگان را به عنوان رییس دولت و خروجی جنبش انتخاب می‌کند.
ماشاء‌الله شمس‌الواعظین، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد ضمن واکاوی بیانیه ۱۱۰ چهره فرهیخته، به دلایل موافقت خود با این بیانیه پرداخته است.
بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
در بدنه سیاسی کشور هر زمان که فرد، حزب یا گروهی موفق به کسب جایگاه و موقعیتی می‌شود باید سفت و محکم آن را نگه دارد. نمی‌توان این جایگاه و موقعیت را داوطلبانه و دو دستی در اختیار رقیب قرار داد.مگر اینکه جریانات اصلی در یک ساختار سیاسی روی باسکول اجتماعی بایستند، وزن هر کدام مشخص شود؛ اگر مردم به شما رای دهند در جایگاه‌تان می‌ایستید در غیر این صورت باید جایگاه را تقدیم رقیب کنید. اما در شرایطی که فضا برای این وزن‌کشی عادلانه فراهم نیست باید از موقعیت و جایگاه کسب شده حفاظت کرد.
وقتی طیفی از اصلاح‌طلبان ذیل عنوان جریان روزنه‌گشایی ۱۱۰ نفر موضوعی را مطرح کرده‌اند، نباید با رویکردهای تند با آنها برخورد کرد. راستش را بگویم اگر به من پیشنهاد می‌شد که آیا این بیانیه را امضا می‌کنید یا نه؟ شخصا پاسخ مثبت می‌دادم. ضمن اینکه همین مصاحبه من، نشانه صحه گذاشتن بر این بیانیه است.
نهضت ملی کردن نفت مرحوم مصدق به دلیل یکسان بودن ورودی و خروجی ادبیات مرحوم مصدق شکست خورد. این موضوع بسیار مهمی است. اغلب اعضای نهضت ملی ایران در خاطرات خود روی یک مساله مشترک، انگشت می‌گذارند. لطفا دقت کنید، آنها می‌گویند: «مرحوم مصدق لجباز بوده است!!!» این مساله بسیار مهم است. در اغلب خاطرات اعضای جبهه ملی و نزدیکان مصدق و سایر فعالان سیاسی یک داوری مشترک، یک نگاه و یک گزاره مشترک وجود دارد و آن لجباز بودن مصدق در بسیاری از بزنگاه‌هاست.
آیت‌الله خمینی هر چند بسیار رادیکال بود و در سال ۴۲ زمانی که از ایشان پرسیده می‌شود طرفدارانت کجا هستند؟ می‌گوید در گهواره‌های‌شان خوابیده‌اند! وقتی قدرت را در دست می‌گیرند، چهرهای منعطف‌تر از خود نشان می‌دهند. همین آیت‌الله خمینی وقتی موقعیت رهبری یک انقلاب فراگیر جهانی در قرن بیستم را به دست می‌گیرد، مرحوم بازرگان را به عنوان رییس دولت و خروجی جنبش انتخاب می‌کند. یعنی ورودی و خروجی جنبش مذهبی ایران در سال ۵۷ کاملا متفاوت است. ورودی‌اش تند است، اما خروجی‌اش می‌شود یک آدم معتدل و توسعه‌طلب مثل مهندس بازرگان که متاسفانه هرگز آن‌گونه که باید و آن‌گونه که شایسته آن بود مورد تقدیر قرار نگرفت.
اگر فردی قلمروی مشخصی را در عرصه سیاست خالی کند، فرد و جریان و حزب دیگری قطعا آن را پر می کند.
هرچند موج ناامیدی فزاینده ای در عرصه های سیاسی، اجتماعی و عمومی جریان دارد و متاسفانه به دلیل انسداد در مجاری عادی گردش نخبگان سیاسی بسیاری از کنشگران ناامید شده اند، اما این ۱۱۰نفر و همفکران آنها باید در موضع خود، نگاه خود و گرایش خود استقامت کرده وجامعه را با خود همراه سازند.
عرصه سیاسی باید بتواند انعطاف هایی داشته باشد که این انعطاف ها، خروجی ما را برای اداره کشور به سمت لایه های معتدل ، رفورمیست ها و چهره های توسعه طلب سوق دهد.
