وقتی به بلندترین صداهایی که به‌وسیله‌ی حیوانات ایجاد می‌شود، فکر می‌کنید شاید اولین چیزی که به ذهنتان برسد صدای غرش شیر یا صدای شیپورمانند فیل باشد. به احتمال زیاد صدای ماهی کوچک و شفافی که بومی آب‌های کم‌عمق میانمار است، اصلاً به ذهنتان خطور نمی‌کند؛ اما پژوهش جدیدی نشان می‌دهد آن‌ها می‌توانند صدایی به بلندی صدای هواپیما تولید کنند.

ماهی Danionella cerebrum گونه‌ای کوچک از ماهی است که طول بدنش به حدود ۱٫۲ سانتی‌متر می‌رسد اما صدایی با شدت بیش از ۱۴۰ دسی‌بل تولید می‌کند که با کنسرت راک یا ضربه چکش تخریب قابل مقایسه است.

بلندترین صدایی که تاکنون روی زمین ثبت شده است یعنی صدای فوران آتشفشان کراکاتوآ، حتی از فاصله ۱۶۰ کیلومتری ۱۷۲ دسی‌بل بوده است. به‌نوشته‌ی ای‌آف‌ال ساینس، ماهی دانیونلا سربروم می‌تواند در فاصله ۱۰ تا ۱۲ میلی‌متری صداهایی با شدت بیش از ۱۴۰ دسی‌بل تولید کند که با صدایی که انسان حین برخاستن هواپیما از فاصله ۱۰۰ متری درک می‌کند، قابل مقایسه است.

پژوهشگران برای اینکه متوجه شوند چگونه چنین ماهی کوچکی می‌تواند صدای به این بزرگی تولید کند، از ویدیوهای پرسرعت در ترکیب با بیان ژن استفاده کردند و متوجه شدند نرهای گونه دانیونلا سربروم دارای ویژگی‌های خاص تولیدکننده صدا مانند دنده اختصاصی، غضروف تولیدکننده صدا و عضلات قوی مقاوم دربرابر خستگی هستند.

صدا توسط ارتعاشات کیسه هوا ایجاد می‌شود که طی آن ماهیچه‌ها منقبض می‌شوند و باعث برخورد ساختارها به کیسه می‌شوند. برخلاف ماهی‌های دیگری که از روش مشابهی برای تولید صدا استفاده می‌کنند، دانیونلا سربروم می‌تواند از انقباضات عضلانی مکرر یک سمت بدن خود استفاده کند که هرگز در ماهی دیگری گزارش نشده است.

دانیونلا سربروم دارای دو عضله صوتی است که غضروف طبل‌زن را در خود جای داده است. عضله منقبض می‌شود و دنده را حرکت می‌دهد. درنتیجه‌ی این امر غضروف کشیده می‌شود و سپس آزاد شدن غضروف به کیسه هوا ضربه می‌زند و صدای بلندی تولید می‌کند. انقباضات عضلات هر سمت صدا را به‌صورت پالسی تولید می‌کند.

در طبیعت، ماهی‌های گونه دانیونلا سربروم در آب‌های کم‌عمق میانمار یافت می‌شوند که اغلب کدر است و دیدن دیگر گونه‌های ماهی در آن نزدیکی را دشوار می‌کند. به همین دلیل، پژوهشگران فکر می‌کنند ماهی مورد مطالعه این روش جایگزین را برای برقراری ارتباط تکامل داده است. این گونه همچنین به‌عنوان ارگانیسم مدل در پژوهش‌های زیست‌پزشکی به کار می‌رود، زیرا در طول زندگی حالت شفاف دارد. موجود کوچک دیگری که دارای توانایی مشابهی است، نوعی کرم دریایی است که می‌تواند صدایی با حداکثر شدت ۱۵۰ دسی‌بل درآورد.

یافته‌های پژوهشگران در مجله‌ی PNAS منتشر شده است.