ایستگاه‌های فضایی همچنین به بازدهی بالا و حفظ پیوسته‌ی منابع نیاز دارند. از آنجا که زندگی ماهی‌ها و دیگر جانوران آبزی به شناور ماندن در آب وابسته است، احتمالاً تغییرات گرانشی تأثیر چندانی بر رشد آن‌ها ندارد. ماهی می‌تواند گزینه‌ی خوبی برای پرورش باشد؛ زیرا تغذیه‌ی آن بهینه‌تر است و ضایعات کمتری نسبت به همتایان […]
ایستگاه‌های فضایی همچنین به بازدهی بالا و حفظ پیوسته‌ی منابع نیاز دارند. از آنجا که زندگی ماهی‌ها و دیگر جانوران آبزی به شناور ماندن در آب وابسته است، احتمالاً تغییرات گرانشی تأثیر چندانی بر رشد آن‌ها ندارد. ماهی می‌تواند گزینه‌ی خوبی برای پرورش باشد؛ زیرا تغذیه‌ی آن بهینه‌تر است و ضایعات کمتری نسبت به همتایان زمینی خود تولید می‌کند.
از سال ۲۰۱۹، برنامه‌ی Lunar Hatch به بررسی امکان‌پذیری پرورش تخم ماهی در فضا پرداخته است. اگر این تخم‌های ماهی بتوانند از مرحله‌ی پرتاب و سفر با فضاپیما جان سالم به در ببرند، ماهی می‌تواند منبع غذایی کارآمدتر، پر پروتئین و کم ضایعات‌تری نسبت به دام و طیور باشد.
حیوانات آبزی و حشرات به‌دلیل اشغال فضای کم گزینه‌های ایدئال پرورش غذا در مریخ هستند
حشرات هم از دام‌های فضایی پایدار به شمار می‌روند. بر اساس گزارشی در سال ۲۰۲۰، حشراتی مثل جیرجیرک (Acheta domesticus) از پایدارترین و مقرون‌به صرفه‌ترین جانوران محسوب می‌شوند و منبع خوبی از پروتئینی هستند. این جانوران فضا و آب کمتری را نسبت به دیگر منابع رایج پروتئینی اشغال می‌کنند.
در یک سیستم بسته‌ی پشتیبان حیات یا زیستگاه مصنوعی که در آن افراد و جانوران روی مریخ زندگی می‌کنند، حشرات می‌توانند خدمات مهمی مثل گرده‌افشانی، پشت و رو کردن خاک و پاکسازی ضایعات را انجام دهند و همچنین منبع غذایی پشتیبان در صورت خرابی محصولات کشاورزی باشند.
سخت‌پوست‌ها را هم می‌توان مانند حشرات در محیط‌های کوچک به‌عنوان منبع غذایی بهینه پرورش داد. میگو در مخزن‌های کوچک رشد می‌کند و می‌تواند بخشی از سیستم آبزی‌کشت باشد که به رشد گیاهان هم کمک می‌کند.
برای مسکونی‌سازی ماه پژوهشگرها به تاردیگرید‌ها یا خرس‌های آبی چشم دوخته‌اند. این موجودات سخت‌جان و کوچک توانایی تحمل شرایط بسیار سخت مثل گرما و سرمای شدید، پرتوها و حتی فضای خلأ را دارند. مأموریت‌های گذشته نشان دادند این موجودات کوچک حتی پس از گذشت ۱۲ روز در فضای خلأ زنده ماندند و بدون هیچ اثر منفی‌ای در طول پرواز فضایی قادر به تولیدمثل هستند.
پس از سقوط ماه‌نشینی خصوصی در سال ۲۰۱۹، احتمالاً برخی از تاردیگریدهای مرده به سطح ماه راه یافتند. با اینکه این موجودات به‌صورت مستقیم در خدمت اکوسیستم انسان نیستند، بررسی آن‌ها در فضا می‌تواند راز تحمل بالایشان دربرابر شرایط سخت مثل پرتوها را آشکار کند و سپس می‌توان به شبیه‌سازی این ویژگی‌ها در دیگر موجودات زنده پرداخت.
کاتلینگ گفت: «هنوز با اکتشافات انسانی حتی بدون مسکونی‌سازی، سال‌های زیادی فاصله داریم و حتی پس از آن، استعمار فضا با انبوهی از چالش‌های مهندسی همراه خواهد بود. اما اگر زمانی آن روز فرا برسد، حیواناتی که به زیستگاه‌های جدید می‌پیوندند، آن‌هایی خواهند بود که از اکوسیستم اولین مهاجران انسانی حمایت می‌کنند.»
منبع : زومیت
