احمد مازنی در یادداشتی با عنوان «امر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام‌خمینی» در روزنامه اعتماد نوشت: مطلب قابل‌توجهی از امام در کتاب جنود عقل و جهل آمده است که می فرماید:  «در باب امر به معروف و نهی از منکر، یکی از مهمات، همین رفق نمودن و مدارا کردن است. ممکن است اگر انسان مرتکب معصیت یا تارک واجبی را با شدت و عنف بخواهد جلوگیری کند، کارش از معصیت کوچک به معاصی بزرگ یا به رده و کفر منتهی شود؛ در ذائقه انسان امر و نهی تلخ و ناگوار است و غضب و عصبیت را تحریک می‌کند. آمر به معروف و ناهی از منکر باید این تلخی و ناگواری را با شیرینی بیان و رفق و مدارا و حسن خلق، جبران کند تا کلامش اثر کند و دل سخت معصیت کار را نرم و رام نماید.» (شرح حدیث جنود عقل و جهل ص ۳۱۷)

کاش متولیان امر به این توصیه‌ها توجه می‌کردند و این همه هزینه به نام امر به معروف و نهی از منکر برای اسلام و نظام اسلامی تولید نمی‌کردند.نکته مورد تاکید دیگر امام به عنوان شرط اصلاح جامعه، اصلاح آمران به معروف و ناهیان از منکر و مدعیان اصلاح‌جویی است. امام می‌فرماید:  «انسان اگر خودش منحرف باشد، نمی‌تواند دیگران را مستقیم کند. این شکی نیست که آدمی که خودش فرض کنید خدای نخواسته شرابخوار باشد، نمی‌تواند دیگران را از شراب‌خواری بازدارد… اگر شما خودتان را اصلاح نکنید و خودتان همان‌طور که اسم انجمن اسلامی روی خودتان گذاشتید اسلامی نباشید و خودتان را اسلامی نکنید نمی‌توانید دیگران را به اسلام دعوت کنید. پیغمبر هم وقتی که تشریف آوردند. از منزل خودشان شروع کردند، حضرت خدیجه را دعوت کردند او هم قبول کرد. امیرالمومنین(ع) دعوت را قبول کرده قوم و خویشان را جمع کردند و فرمودند یک همچون مساله‌ای است یک دسته‌ای قبول کردند، دسته‌ای قبول نکردند. از خودش انسان باید شروع کند.» مراعات حریم خصوصی، عدم تجسس و پرهیز از توهین و تحقیر مردم حتی متهمین از موارد موکدی است که در سنت امام خمینی مورد توجه بوده است.