نتایج تحقیقات کنونی نشان می‌دهد که زندگی در مناطق سرسبز نزدیک باغ‌ها، پارک‌ها و فضاهای سبز ممکن است تراکم استخوان را افزایش داده و خطر پوکی استخوان را کاهش دهد.
پوکی استخوان، استخوان‌ها را ضعیف، شکننده و مستعد شکستگی می‌کند همچنین می‌تواند منجر به درد مزمن، کاهش تحرک و کیفیت پایین‌تر زندگی شود.
محققان خاطرنشان کردند: شیوع جهانی پوکی استخوان که در حال حاضر مسئله بهداشتی بزرگ در سراسر جهان محسوب می‌شود، قرار است با پیر شدن سریع جمعیت و تغییر در سبک زندگی افزایش یابد.
پوکی استخوان توسط عوامل ژنتیکی، هورمونی و محیطی ایجاد می‌شود، در حالی که قرار گرفتن در معرض فضاهای سبز با خطرات کمتر سلامتی مرتبط است، مشخص نیست که آیا این خطر به پوکی استخوان نیز گسترش می‌یابد یا خیر و تا چه حد استعداد ژنتیکی ممکن است تاثیرگذار باشد.
برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان داده‌های موجود در بانک زیستی بریتانیا در مورد ۳۹۱هزار و ۲۹۸ نفر با میانگین سنی ۵۶ سال که بیشتر از نیمی از آنان (۵۳ درصد) زن بودند، را تجزیه و تحلیل کردند.
همه آنان اطلاعات ثبت شده در مورد تراکم مواد معدنی استخوان و عوامل بالقوه تاثیرگذار ازجمله قومیت، درآمد سالانه خانوار، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، منطقه مسکونی، مصرف الکل، سطح فعالیت بدنی، وضعیت سیگار کشیدن و رژیم غذایی داشتند.
خطر ژنتیکی پوکی استخوان این افراد با استفاده از امتیاز خطر چند ژنی محاسبه و معیار پرکاربردی به‌نام شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی که بر اساس تصاویر ماهواره‌ای است، برای تعیین میزان فضای سبز در منطقه مسکونی آنان استفاده شد.
میانگین سالانه قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های اکسید نیتروژن و ذرات معلق PM۲.۵ بر اساس کدپستی مسکونی و داده‌های پروژه ESCAPE برآورد شد که به بررسی اثرات بلندمدت قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا بر سلامت انسان در اروپا می‌پردازد.
هر شرکت‌کننده تا زمان تشخیص پوکی استخوان و مرگ تحت نظر قرار گرفتند.
طی دوره نظارت متوسط ۱۲ ساله، موارد جدید پوکی استخوان در ۹۳۰۷ نفر به‌وجود آمد. آنان به احتمال زیاد مسن‌تر، زن، سیگاری و بازنشسته بودند. همچنین احتمال بیشتری وجود داشت که سطح تحصیلات پایین‌تری داشته باشند و از نظر اقتصادی ضعیف‌تر باشند.
اما ارتباط ثابتی بین میزان فضای سبز و موارد جدید پوکی استخوان ظاهر شد. محققان شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی را در مسافتی حدود ۳۰۰ متر از فضای سبز مسکونی موجود در محدوده ۳۰۰ تا ۱۵۰۰ متر تخمین زدند. با هر افزایش در شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی، آنان متوجه افزایش تراکم استخوان و پنج درصد کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان شدند.
عوامل تعدیل‌کننده کلیدی در ارتباط یافت شده بین فضای سبز و کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان سطوح پایین‌تر اکسید نیتروژن و ذرات معلق PM۲.۵ بود.
به گفته محققان، نتایج چندین تحقیق نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا می‌تواند استرس اکسیداتیو، التهاب و اختلال در هورمون‌ها را ایجاد کند که هر دو خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می‌دهند.
افرادی که در مناطق سرسبز زندگی می‌کنند در معرض خطر کمتری قرار خواهند گرفت زیرا درختان و گیاهان به‌عنوان فیلترهای طبیعی عمل می‌کنند و آلاینده‌ها را از هوا حذف می‌کنند.
به گفته محققان، فعالیت بدنی با خطر کمتر پوکی استخوان نیز مرتبط است، شاید به این دلیل که زندگی در مناطقی با فضای سبز فرصت بیشتری برای ورزش فراهم می‌کند.
این پژوهش، تحقیق مشاهده‌ای است و به این ترتیب، نمی‌تواند علت را ثابت کند. محققان همچنین به محدودیت‌های متعددی اذعان کردند، از جمله اینکه محاسبه شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی بر اساس آدرس‌های مسکونی بوده است، بنابراین ممکن است میزان واقعی فضای سبز را به‌درستی تعریف نکرده باشد. شرکت‌کنندگان این تحقیق به‌طور کلی سالم بودند، بنابراین پتانسیل سوگیری انتخاب را نمی‌توان نادیده گرفت.
با این وجود، محققان نتیجه گرفتند: یافته‌های این تحقیق اولین شواهدی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد سبز بودن خانه با تراکم بالاتر استخوان و کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان مرتبط است.
آنان افزودند: این یافته‌ها بینش‌های ارزشمندی را در مورد پتانسیل فضای سبز در پیشگیری از شروع پوکی استخوان ارائه می‌دهد و بر اهمیت فضای سبزشهری در توسعه راهبردهای پیشگیری موثر تاکید می‌کند.
یافته‌های این تحقیق به‌صورت آنلاین در مجله Annals of the Rheumatic Diseases منتشر شده است.
منبع : خبرفوری
